تثبیت سلولی را دربیوراکتور میتوان به روشهای زیر انجام داد: 1-تثبیت در بستر ثابت : در این روش سطح خارجی دیواره سلولی میکروارگانیزمهای صنعتی را با ایجاد پیوند یونی یا کووالانسی به تکیه گاههای جامد و خنثی در مخزن فرمانتور - به طریقی که هیچگونه خللی در فعالیتهای طبیعی حیاتی آنها رخ ندهد تثبیت می نمایند . از جمله تکیه گاههای خنثی میتوان ازکربوهیدراتهایی نظیر:سلولز ویا مشتقات سلولزی (ذرات سلولزی -الیاف نیتروسلولزی وتری استات سلولز ) خاک اره -تراشه های چوب - آکار وآکارز (آکار از جلبکهای قرمز درییایی نظیر ژلادیوم آکارز از آثار تهیه می شود) آلجینات ( از جلبکهای قهوهای دریایی نظیر ماکروسیتس پای ریفرا بدست می آید) کارگینان (از نوع دیگری از جلبکهای قرمز دریایی مانند : کنداس کریپاس و جیگانتینا استلاتا بدست می آید ) پکتن ( از پوست ممرکبات حاصل می شود) چیتوزان ( از لایه کیتینی برخی از موجودات بی مهره دریایی آنتروپودها و قارچها استخراج می شود ) وسفازنام برد . امروزه از برخی پروتئین ها نظیر کلاژن - ژلاتین - آلومین و همچنین پلیمرهای سننتیکی نظیر آکریلامید ووپلی یور اتلی و مواد دیگری نظیر : ذرات شیشه ای فشرده -اکسید آلومینیوم - کربن فعال - خاک - خاک قرمز - سرامیک - هیدراکسید تتانیوم و ... نیز استفاده می گردد . 2- اتصال میکرو ارگانیزمها به یکدیگر : الف - اتصال آزاد : با کمک عواملی نظیر حرارت وآگار و آگارز - چیتوزان - آلجینات و ... میتوان سطح خارجی سلولها را به یکدیگر متصل نمود .بعنوانمثال :امروزه گونه خاصی از استرپتومایز که دارای آنزیم گلوکز ایزومراز استودر تولید صنعتی فروکتوزمصرف می شود را در محلول 8% سیترات و پ-هاش برابر 6 به مدت یک ساعت و نیم در 80درجه سلسیوس حرارت می دهند وپس از خشک کردن توسط هوا در حالیکه کلیه سلولها قدرت آنزیماتیک خود را حفظ نموده اند به یکدیگر می چسبند
No comments:
Post a Comment